θεογενικός

θεογενικός, -όν (Μ)

αυτός που ανήκει στη μητέρα τού θεού, σ' αυτήν που γέννησε τον θεό («θεογενικαῑς άγκάλαις τον Κτίστην βαστάσασα»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + γενικός (< γένος)].